DE EEUWIGDURENDE STRIJD VAN DAVID TEGEN GOLIATH
ISVAG zou onlangs hebben beslist om een addendum op het Milieu-Effecten-Rapport (MER) aan het aanvraagdossier “Hernieuwing van de vergunning voor de bestaande oven” toe te voegen, in de hoop zodoende de wind uit de zeilen van de beroepers te halen. Hierdoor zal er wellicht in de komende vakantieperiode (toeval of niet?) een nieuw openbaar onderzoek moeten worden georganiseerd alsook een nieuwe adviesronde. Vervolgens kan dan Vlaams milieuminister Zuhal Demir doen wat ze eerder al in de media liet verstaan: een nieuwe vergunning verlenen, ditmaal niet tot 2027, maar wel voor onbepaalde termijn. Hiermee, na bijna 50 jaar afvalverbranding in de achtertuin van de Aartselaarse woonwijken, de bewoners opnieuw, mogelijks dus “ten eeuwigen dage”, blootstellend aan grootschalige afvalverbranding met een onverantwoord hoge uitstoot van diverse chemische polluenten: stikstof, ammoniak, dioxines, zware metalen, C0²...
Anderzijds wel het bewijs dat de minister haar - overigens terechte - bezorgdheid rond stikstof erg arbitrair in beleidsdaden omzet. De boerderij van de paters Norbertijnen in Averbode moet omwille van de stikstofuitstoot op de nabijgelegen natuurgebieden sluiten; de ISVAG-oven moet ondanks de een kleine halve eeuw stikstofuitstoot op de nabijgelegen natuurgebieden (o.m. Fort Wilrijk) niet sluiten… Kwatongen suggereren dat dit alles gebeurt omdat de Norbertijnerboerderij en de andere getroffen boerderijen niet door politieke bestuurders wordt bestierd, dit in tegenstelling tot de Vlaamse afvalovens.
Niettegenstaande de Raad voor Vergunningsbetwistingen in haar vernietigingsarrest had vastgesteld dat de ISVAG-vergunning enkel moest worden vernietigd omdat er een procedurefout was begaan (de hoorrechten van de beroepers waren geschonden), waardoor de Raad geen verdere beoordeling van de inhoudelijke beroepsargumenten hoefde te doen, werd dit arrest door de Vlaamse milieuminister in de media zo uitgelegd, dat de Raad geen inhoudelijke bezwaren had gemaakt. Wat meteen volgens haar betekende dat, indien ditmaal de hoorrechten van de beroepers wel worden gehonoreerd, er niets of niemand een nieuwe “eeuwigdurende” vergunning in de weg staat.
Dit is echt wel “wishful thinking” van de minister en andere ISVAG-fans. Immers, in de graad van het hoger beroep, dat met zekerheid opnieuw bij de Raad zal worden ingediend, zal de Raad zich pas voor het eerst ten gronde over de inhoudelijke bezwaren en argumenten uitspreken. En dat ISVAG intussen wat dit betreft wel degelijk zwaar met de “poepers” zit, wordt bewezen precies door de recente beslissing van het ISVAG-bestuur om in de loop van juni bij de vergunningverlenende overheid een addendum op het milieu-effecten-rapport in te dienen onder de vorm van de zogenaamde “administratieve lus-procedure”.
Simultaan zijn er inzake ISVAG nog enkele andere opmerkelijke machinaties in gang gezet, in een poging om zoveel mogelijk druk van de ISVAG-ketel te halen.
Een waar psychologisch spel, waarbij tegelijkertijd warm en koud wordt geblazen:
binnen de intercommunale Igean (vennoot van ISVAG, waarin 28 gemeenten zijn vertegenwoordigd) gaan er stemmen op om de gemeente Aartselaar uit Igean te zetten, hopende dat de gemeente Aartselaar haar historisch verzet tegen afvalverbranding op de grens met haar gemeente zou opgeven;
ISVAG zelf zou de gemeente Aartselaar dan weer hebben aangeboden om een warmtenet uit te rollen richting het nieuwe intergemeentelijk zwembad van Aartselaar, tot leniging van de huizenhoge energiekosten van dit zwembad.
De milieuraad heeft er evenwel alle vertrouwen in dat de Aartselaarse bestuurders hun verzet nooit zullen opgeven, zoals overigens gebetonneerd in de opeenvolgende bestuursakkoorden.
Tot slot willen we ook verwijzen naar de beslissing van de Vlaamse Regering die op 28 maart ll. op voordracht van de Vlaamse milieuminister werd genomen en die aan bijna eenieders aandacht was ontsnapt, nl. om de heer Kristof Delatter als waarnemend administrateur-generaal van OVAM te benoemen.
De heer Delatter (foto: OVAM) was de vroegere baas van Interafval, zijnde de koepel van de … Intercommunale afvalverbranders.
Delatter werd door ISVAG zelf op 3 september 2020 nog opgevoerd tijdens het zogenaamde informatieve “burenmoment” m.b.t. de nieuwe en grotere afvaloven. In een online-bijdrage stelde hij de haalbaarheid in vraag van de afvalreductiedoelstellingen van het Vlaams afvalstoffenplan, opgesteld door de … OVAM. Het was voor hem dan ook zonneklaar dat er in Vlaanderen steeds voldoende afvalverbrandingscapaciteit beschikbaar moest zijn. De extra-verbrandingscapaciteit die ISVAG voorzag, paste wat hem betreft perfect in dat plaatje.
Het is overigens ook in een door Delatter persoonlijk ondertekende, bepaald pathetische brief van Interafval, dat de Gewestelijke Omgevingsvergunningscommissie (GOVC) werd opgeroepen om a-u-b en zonder meer de nieuwe, grotere ISVAG-afvaloven gunstig te adviseren.
En tot slot is het ook Interafval geweest dat erin geslaagd is om belangenvereniging Denuo, de koepel van de private afvalverwerkers, ertoe te bewegen het door Denuo ingediende beroep tegen de vergunning voor de nieuwe ISVAG-oven in te trekken.
Mogen we dan, op basis van dit alles, ernstige vragen stellen bij de neutraliteit en de objectiviteit van de OVAM, in de wetenschap dat deze overheidsdienst voortaan wordt geleid door een alleszins tot voor korte tijd onverbloemde ISVAG-fan(aat)? Of gaat deze persoon ons plotsklaps bijzonder aangenaam verrassen door zijn eerdere pro-afvalverbranding en pro-ISVAG-gezinde standpunten publiekelijk af te zweren?
Tot zolang dit niet is gebeurd, moeten wij helaas besluiten dat het materialendecreet (afvaldecreet) echt niet meer is dan een “schijntje”, zeker wat de kerntaak van de OVAM als Vlaamse afvalregisseur betreft, nl. er de Vlaming toe aansporen om minder afval te produceren, waardoor overbodig geworden afvalverbrandingscapaciteit kan worden afgebouwd en er zeker geen ruimte kan zijn voor de bouw van bijkomende verbrandingscapaciteit.
Comments